Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

(Rutilus rutilus)

  • 1 rutilus

    rutilus, a, um (zu ruber), rötlich (ins Goldgelbe fallend), gelbrot, goldgelb (griech. πυῤῥος), ignis, Verg.: cruor, Ov.: caput, rothaarig, Plaut.: so auch barba, Suet.: comae, Tac.: capilli, Ov.: fulgor, Cic.: thorax, wie Gold schimmernd, glänzend, Val. Flacc. – / Nbf. rutulus, Mart. Cap. 6. § 697 Eyssenhardt.

    lateinisch-deutsches > rutilus

  • 2 rutilus

    rutilus, a, um (zu ruber), rötlich (ins Goldgelbe fallend), gelbrot, goldgelb (griech. πυῤῥος), ignis, Verg.: cruor, Ov.: caput, rothaarig, Plaut.: so auch barba, Suet.: comae, Tac.: capilli, Ov.: fulgor, Cic.: thorax, wie Gold schimmernd, glänzend, Val. Flacc. – Nbf. rutulus, Mart. Cap. 6. § 697 Eyssenhardt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > rutilus

  • 3 плотва

    n
    1) gener. Rotauge (Rutilus rutilus L.), Rotfeder (Rutilus rutilus)
    2) zool. Plötze (Rutilus rutitus), Plötze (Rutilus rutilus L.)
    3) ichtyol. Plötzen (Rutilus)
    4) oceanogr. Plötze (Leuciscus rutilus L.), Rotauge (Leuciscus rutilus L.)

    Универсальный русско-немецкий словарь > плотва

  • 4 вобла

    f Plötze
    * * *
    во́бла f Plötze
    * * *
    во́бл|а
    <>
    ж без мн (вя́леная ры́ба) getrockneter Fisch m
    * * *
    n
    1) gener. Plötze (çîîë.), Stockfisch, Schabe

    Универсальный русско-немецкий словарь > вобла

  • 5 обыкновенная плотва

    Универсальный русско-немецкий словарь > обыкновенная плотва

  • 6 тарань

    Универсальный русско-немецкий словарь > тарань

  • 7 вырезуб

    Универсальный русско-немецкий словарь > вырезуб

  • 8 кутум

    n
    ichtyol. Frauenfisch (Rutilus frisii), Perlfisch (Rutilus frisii), Schwarzmeer-Plötze (Rutilus frisii)

    Универсальный русско-немецкий словарь > кутум

  • 9 красная плотва

    adj
    zool. (или итальянская)(Rutilus rubilio) Südeuropäische Plötze (Rutilus rubilio)

    Универсальный русско-немецкий словарь > красная плотва

  • 10 horribilis

    horribilis, e (horreo), haarsträubend, I) schaudervoll, entsetzlich, formidines, Cic.: horribiles miserique casus, Cic.: horribiliorem speciem praebere, Caes.: m. Dat. (für), ille fulgor rutilus horribilisque terris, Cic.: horribile est m. Infin., horribile est causam capitis dicere, horribilius priore loco dicere, Cic. Quinct. 95. – II) insbes.: A) erschrecklich = staunenswert, sed hoc τέρας horribili vigilantiā, celeritate, diligentiā est, Cic. ad Att. 8, 9, 4. – B) schauervoll = ehrwürdig secretum, Petron. 21, 3.

    lateinisch-deutsches > horribilis

  • 11 Martius

    Mārtius, a, um (Mars), I) zu Mars gehörig, martisch, a) eig.: certamen, Hor.: bella, Hor.: proles, v. Romulus u. Remus, Ov.: miles, der römische (weil Mars der Stammvater der Römer), Ov.: anguis, Sohn des Mars, weil alle Ungeheuer göttlichen Ursprungs zu sein pflegten, Ov.: lupus, dem Mars heilig, Verg. – Martius mensis, der März, weil er dem Mars geheiligt war und von ihm seinen Namen hatte, Plin.: Kalendae Martiae, Nonae Martiae, Idus Martiae, des März, Cic. u.a. – Campus Martius, das Marsfeld zwischen Rom u. dem Tiber, wo die comitia abgehalten wurden und die Jugend sich in gymnastischen Spielen übte, Cic.: dah. poet., gramine Martio, auf dem Marsfelde, Hor. – Martia legio, die martische Legion, Cic. – arena, ein Platz im Zirkus, wo die Gladiatoren fochten, Ov. – Narbo Martius, s. Narbo. – b) meton., kriegerisch, des Kriegers, des Krieges, Martii viri, Helden, Liv.: Martii animi, Heldensinn, Liv.: Penthesilea, Verg.: aeris rauci canor, Verg.: vulnera, Verg.: Thebe, wo viele Kriege geführt werden, Ov.: Martio exemplo, nach einem kr. Vorbilde, Plin. 35, 13: gens ad pulveres Martios erudita, an alle Strapazen des Krieges gewöhnt, Amm. 23, 6, 83. – II) übtr., zum Mars (dem Planeten) gehörig, ille fulgor... rutilus horribilisque terris, quem Martium dicitis, der Planet Mars, Cic. de rep. 6, 17.

    lateinisch-deutsches > Martius

  • 12 praemoneo

    prae-moneo, uī, itum, ēre, vorher (im od. zum voraus) erinnern, -bemerken, -raten, -bedeuten (anleiten), -warnen, -warnend zeigen, I) im allg., mit Acc., conatus hostis (vor feindl. Überfällen), Liv. 33, 20, 12: caeli varietatem mutationemque (in bezug auf usw.) ex hoc commentario praemoneri, Colum. 11, 2, 1. – im Passiv m. Nom. pers., praemoniti oraculo, Plin. 16, 199: praemoniti a filio vatis legati, Plin. 28, 15. – m. folg. indir. Fragesatz, convenit autem amori in te meo sub exemplo praemonere, quid debeas fugere, Plin. ep.: ut futuri principes sub exemplo praemonerentur, quā potissimum viā possent ad eandem gloriam niti, Plin. ep. – m. folg. Acc. u. Infin., quod licet nobis futuros (principes) sub exemplo praemonere, nullum locum, nullum esse tempus, quo funestorum principum manes a posterorum exsecrationibus conquiescant, Plin. pan.: hic ipse fraudes esse praemonuit dolus, Sen. poët. – m. folg. ut u. Konj., benevolo animo me, ut magno opere caverem, praemonebat, Cic.: iam tunc praemonente fortunā, ut diu penitusque perdisceres quae mox praecipere deberes, Plin. pan. – m. folg. ne u. Konj., igitur praemoneo, ne villicum ex eo genere servorum, qui corpore placuerunt, instituamus, Colum.: praemonito filio, ne alii quam Thessalo et fratribus cederet, Iustin. – m. folg. bl. Coniunctiv, ut te sortitum provinciam praemonerem, plurimum tibi credas nec cuiquam satis fidas, Plin. ep. 6, 22, 7; u. so ibid. 4, 11, 11. – m. de u. Abl., de ipsa regionis eius hora praemonuisse conveniat, Plin. 18, 330. – neutr. pl. des Partiz. Fut. Pass. subst., praemonenda praemonuit, Apul. de deo Socr. 17. – II) Zukünftiges vorher andeuten, im voraus anzeigen, -verkünden, a) v. Weissagern u. Weissagungen: futura, Iustin. 43, 1, 8: haruspices praemonuerunt superna vulnera, deuteten auf Wunden von oben, Plin. 2, 147. – m. folg. Acc. u. Infin., quae tum maxime accidebant, casura praemonens, Liv. 36, 34, 3: et vatum timeo monitus, quos igne Pelasgo Ilion arsurum praemonuisse ferunt, Ov. epist. 16, 239 sq. - b) v. Tieren u. Lebl.: plurima animalia pericula praemonent non fibris modo extisque, sed aliā quādam significatione, Plin. 8, 102: si quartam lunam orbis rutilus cinget, et ventos et imbres praemonebit, Plin. 18, 347: ferunt terribiles tubas auditaque cornua caelo praemonuisse nefas, Ov. met. 15, 784 sq.

    lateinisch-deutsches > praemoneo

  • 13 praerutilus

    prae-rutilus, a, um, sehr rot, sehr rötlich, Tert. carm. de iudic. 8. Ps. Cypr. carm. 6, 202.

    lateinisch-deutsches > praerutilus

  • 14 rufus [1]

    1. rūfus, a, um (zu ruber u. rutilus), rot u. zwar lichtrot, fuchsrot, armenta, Vitr.: vacca, Hieron.: sanguis, Cels.: crinis, Plin.: crines, Solin.: color, Gell. u. Marc. Emp.: materies maris (tiliae) dura rufiorque, Plin.: radix rufior, Plin. – von Pers., rothaarig, rotköpfig, rufus quidam, Rotkopf, Plaut.: virgo rufa, Ter.

    lateinisch-deutsches > rufus [1]

  • 15 rutilesco

    rutilēsco, ere (rutilus), rötlich werden, lepores rutilescunt, Plin. 8, 217: sacra fulgura cur rutilescant, Mart. Cap. 2. § 123.

    lateinisch-deutsches > rutilesco

  • 16 rutilo

    rutilo, āvī, ātum, āre (rutilus), I) intr. rötlich schimmern, wie Gold glänzen, iamque Auroram rutilare procul video, Acc. tr. fr.: arma rutilare vident, Verg.: rutilare fulgora, Min. Fel. – so auch rutilāns, rötlich schimmernd, wie Gold glänzend, arma, Tac.: color, Plin.: rutilantior auro, Ven. Fort. – II) tr. rötlich machen, -färben, capillos, Plin.: vellera, Val. Flacc.: comae rutilatae, Liv.

    lateinisch-deutsches > rutilo

  • 17 rutulus

    rutulus, s. rutilus /.

    lateinisch-deutsches > rutulus

  • 18 subrutilus

    sub-rutilus, a, um, etwas rötlich, ins Rötliche fallend, color, Plin.: frutex, Plin.: arietes, Plin.: cuiusdam caput varietate capilli subrutilum, Suet.

    lateinisch-deutsches > subrutilus

  • 19 horribilis

    horribilis, e (horreo), haarsträubend, I) schaudervoll, entsetzlich, formidines, Cic.: horribiles miserique casus, Cic.: horribiliorem speciem praebere, Caes.: m. Dat. (für), ille fulgor rutilus horribilisque terris, Cic.: horribile est m. Infin., horribile est causam capitis dicere, horribilius priore loco dicere, Cic. Quinct. 95. – II) insbes.: A) erschrecklich = staunenswert, sed hoc τέρας horribili vigilantiā, celeritate, diligentiā est, Cic. ad Att. 8, 9, 4. – B) schauervoll = ehrwürdig secretum, Petron. 21, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > horribilis

  • 20 Martius

    Mārtius, a, um (Mars), I) zu Mars gehörig, martisch, a) eig.: certamen, Hor.: bella, Hor.: proles, v. Romulus u. Remus, Ov.: miles, der römische (weil Mars der Stammvater der Römer), Ov.: anguis, Sohn des Mars, weil alle Ungeheuer göttlichen Ursprungs zu sein pflegten, Ov.: lupus, dem Mars heilig, Verg. – Martius mensis, der März, weil er dem Mars geheiligt war und von ihm seinen Namen hatte, Plin.: Kalendae Martiae, Nonae Martiae, Idus Martiae, des März, Cic. u.a. – Campus Martius, das Marsfeld zwischen Rom u. dem Tiber, wo die comitia abgehalten wurden und die Jugend sich in gymnastischen Spielen übte, Cic.: dah. poet., gramine Martio, auf dem Marsfelde, Hor. – Martia legio, die martische Legion, Cic. – arena, ein Platz im Zirkus, wo die Gladiatoren fochten, Ov. – Narbo Martius, s. Narbo. – b) meton., kriegerisch, des Kriegers, des Krieges, Martii viri, Helden, Liv.: Martii animi, Heldensinn, Liv.: Penthesilea, Verg.: aeris rauci canor, Verg.: vulnera, Verg.: Thebe, wo viele Kriege geführt werden, Ov.: Martio exemplo, nach einem kr. Vorbilde, Plin. 35, 13: gens ad pulveres Martios erudita, an alle Strapazen des Krieges gewöhnt, Amm. 23, 6, 83. – II) übtr., zum Mars (dem Planeten) gehörig, ille fulgor... rutilus horribilisque terris, quem Martium dicitis, der Planet Mars, Cic. de rep. 6, 17.
    ————————
    Martius, s. Murcia.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Martius

См. также в других словарях:

  • Rutilus — Saltar a navegación, búsqueda ? Rutilus Rutilus rutilus Clasificación científica …   Wikipedia Español

  • Rutilus — Rotauge (Rutilus rutilus) Systematik Otophysi Ordnung: Karpfenartige (Cypriniform …   Deutsch Wikipedia

  • Rutilus rutilus — Saltar a navegación, búsqueda ? Rutilo Clasificación científica …   Wikipedia Español

  • Rutilus lusitanicus — Saltar a navegación, búsqueda ? Boga portuguesa Estado de conservación …   Wikipedia Español

  • Rutĭlus — Rutĭlus, römische Familie, theils der patricischen Nautia gens (s.u. Nautius), theils der plebejischen Sempronia gens: 1) C. Sempronius R., verklagte 189 v. Chr. als Volkstribun den M Acilius Glabrio, weil er Vieles von der Beute aus dem Sieg… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • RUTILUS — rufum significat Feste, cuius coloris, inquit, studiosae etiam antique mulieres fuerunt: in crinibus videl. quamvis postea inter mali animi κριτήρια is repositus, in Martialis disticho notissimo 54. l. 12. Crine ruber, niger ore etc. Certe et de… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Rutilus rutilus — Gardon (poisson) Pour les articles homonymes, voir Gardon …   Wikipédia en Français

  • Rutilus — Taxobox name = Roaches image width = 240px image caption = Roach, Rutilus rutilus regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Actinopterygii ordo = Cypriniformes familia = Cyprinidae genus = Rutilus genus authority = Rafinesque, 1820… …   Wikipedia

  • Rutilus rutilus — Rotauge Rotauge Systematik Ordnung: Karpfenartige (Cypriniformes) Familie …   Deutsch Wikipedia

  • Rutilus pigus — Gardon galant Gardon galant …   Wikipédia en Français

  • Rutilus meidingerii — Perlfisch Systematik Ordnung: Karpfenartige (Cypriniformes) Überfamilie: Cyprinoidea Familie: Karpfenfische (Cyprinidae) Unterfamilie …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»